Co prawda termometry rtęciowe zostały w Polsce wycofane ze sprzedaży 3 kwietnia 2009 roku, ale w wielu domach nadal są stosowane i niestety nadal zdarza się nam taki termometr zbić. Jak usunąć rtęć?
Z badań TNS Polska wynika, że 54 proc. dorosłych Polaków nie wie, jak się w takiej sytuacji zachować. Wiele osób również nie zdaje sobie sprawy, w jakich produktach może się znajdować ta bardzo groźna substancja. Wyjątkiem są termometry – aż 77% badanych kojarzy je z obecnością rtęci. Na występowanie jej w świetlówkach wskazało już tylko 35%, a w oknach 9% badanych.
Spis treści
Co zrobić, gdy zbije się termometr z rtęcią?
Przede wszystkim należy działać bardzo szybko, ponieważ rtęć jest bardzo szkodliwa, ale o tym powiemy później. Bardzo ważne jest, aby dobrze wywietrzyć pomieszczenie, w którym rozlała się rtęć. Najlepiej rtęć posypać siarką ogrodową (którą możemy kupić w każdym sklepie ogrodniczym), która wiąże się z rtęcią i ją neutralizuje. W takim przypadku możemy zebrać zneutralizowaną rtęć i wysypać do śmieci.
Najczęściej nie mamy wcześniej wspomnianej siarki pod ręką, co wtedy robić?
Podczas zbierania rtęci najlepiej założyć plastikowe rękawiczki. Rozlaną rtęć możemy też zasypać ziemią z kwiatów i zebrać szczotką na szufelkę. Zebraną rtęć trzeba bardzo szczelnie zamknąć, np. w worku foliowym albo najlepiej w słoiku.
Co zrobić z zebraną rtęcią?
Pod żadnym pozorem nie wyrzucaj jej do śmietnika! Ta substancja jest groźna dla środowiska nawet w małych ilościach.
Zebraną rtęć należy oddać do firmy zajmującej się utylizacją takich odpadów. Informację, gdzie znajdują się takie firmy możemy uzyskać na przykład w aptece.
Szkodliwe działanie rtęci na organizm człowieka
Rtęć i większość jej związków jest silnie toksyczna i stanowi częste zanieczyszczenie środowiska. Rtęć wchłania się również przez drogi oddechowe w postaci par. Z płuc dostaje się do krwi, gdzie wnika do erytrocytów, w których jest utleniana. Pewne ilości rtęci wnikają też do mózgu i przenikają przez barierę łożyskową do krwi płodu. Wchłonięta w ten sposób rtęć wydala się z moczem i w niewielkim stopniu z kałem. Kumuluje się w nerkach uszkadzając je.
Ostre zatrucie parami rtęci wywołuje zapalenie płuc i oskrzeli prowadzące niekiedy do śmiertelnej niewydolności oddechowej.Inne objawy to:
krwotoczne zapalenie jelit, niewydolność krążenia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej. Uszkodzeniu ulegają również nerki i układ nerwowy.
Spożycie związków rtęci powoduje ślinotok, wymioty, krwawą biegunkę, martwicę błony śluzowej jelit. Pojawia się również pieczenie w przełyku. Podobnie jak w zatruciu drogą oddechową uszkodzone zostają nerki.
Zatrucie przewlekłe małymi ilościami rtęci powoduje początkowo niespecyficzne objawy takie jak ból głowy i kończyn, osłabienie. W późniejszym czasie dochodzi do zapaleń błon śluzowych przewodu pokarmowego, wypadania zębów i wystąpienia charakterystycznego niebiesko-fioletowego rąbka na dziąsłach. Obserwuje się też postępujące uszkodzenia OUN: zaburzenia snu, upośledzenie koncentracji, zaburzenia pamięci, zmiany w osobowości. Później pojawiają się drżenia rąk i nóg, niezborność chodu. Charakterystycznym objawem jest zmiana charakteru pisma na tzw. „drżące pismo”. W zatruciu przewlekłym również obserwuje się uszkodzenie nerek.
wikipedia.org