Jak uzyskać świadczenie przedemerytalne?

Jak często zdarza się, że osoba, której już tak niewiele brakuje do osiągnięcia wieku emerytalnego zostaje zwolniona z pracy? Czy może liczyć wówczas na pomoc państwa? Otóż tak. Prezentujemy warunki jakie trzeba spełnić aby ubiegać się o tzw. świadczenie przedemerytalne. Jak uzyskać świadczenie przedemerytalne?

Jak dowiadujemy się z lektury ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (po kliknięciu pobrana zostanie ustawa), podstawowe warunki jakie należy spełnić to te wymienione w art 2 ust 3. Mianowicie, osoba ubiegająca się o świadczenie powinna:

• przed złożeniem wniosku, przez okres co najmniej 6 miesięcy, pobierać zasiłek dla bezrobotnych i, w momencie składania wniosku o świadczenie, pozostawać zarejestrowana jako bezrobotna w Urzędzie Pracy.
• w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych osoba ta nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,
• złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez Powiatowy Urząd Pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych (ten o którym mowa w pierwszej kropce),
• złoży wniosek w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia* jeżeli w okresie pobierania zasiłku wykonywała inną pracę zarobkową lub zatrudnienie (w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia) albo była zatrudniona w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, a wykonywanie jednej z tych prac ustało po upływie 6-miesięcznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Począwszy od 1 lutego 2011 r. – termin ten – w szczególnie uzasadnionych przypadkach – podlega przywróceniu na wniosek osoby zainteresowanej. O jego przywróceniu rozstrzyga organ rentowy.

* (w tym w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych albo innej pracy zarobkowej)

 Warunki indywidualne

Ponadto należy wziąć pod uwagę warunki indywidualne, które będą nam konkretyzowały osobę, mogącą uzyskać świadczenie. Wskazuje to art 2 ust 1 ustawy. Wystarczy spełnienie tylko jednego z poniższych sześciu kompletów warunków!

1. do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy (w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy) u którego dana osoba była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres niekrótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat – kobieta oraz 61 lat – mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury (lata pracy – składkowe i nieskładkowe – z zastrzeżeniem, że nieskładkowe nie mogą wynosić więcej niż 1/3 składkowych; niewlicza się chorobowego etc), wynoszący co najmniej 20 lat pracy dla kobiet i 25 lat pracy dla mężczyzn
2. do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego (a więc jeżeli rozwiązano stosunek pracy w kwietniu 2013, bada się przesłanki według stanu na 31 grudnia 2012, itp.) z powodu wymienionego w punkcie 1 – bez względu na wiek, jeżeli w danym zakładzie była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy i posiadała okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.
3. do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy (w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia**) w którym była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta oraz 60 lat – mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat pracy dla kobiet i 35 lat pracy dla mężczyzn
4. w takim samym przypadku jak ten o którym mowa w punkcie 3 – bez względu na wiek, jeżeli przepracowała w danym zakładzie niemniej niż 6 miesięcy a okres uprawniający do emerytury, w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego wynosi co najmniej 35 lat pracy dla kobiet i 40 lat pracy dla mężczyzn
5. do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą systemową, i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat – kobieta i 61 lat – mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat pracy dla kobiet i 25 lat pracy dla mężczyzn
6. zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat oraz do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta i 60 lat – mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat pracy dla kobiet i 25 lat pracy dla mężczyzn

 ** (przypadki za które odpowiedzialność ponosi zakład pracy to takie w których:

• • rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn niedotyczących pracowników w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,
  • rozwiązanie tego stosunku nastąpiło z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,
  • nastąpiło wygaśnięcie tego stosunku w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy.
  • rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy – z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika))